Internacia Katolika Unuigxo Esperantista

Emblemo de IKUE


Hejmpagxo
Kion faras IKUE
Konciza historio de IKUE
Espero Katolika
Junulara movado
Aliaj katolikaj pagxoj

 

NUNTEMPAJ RELIGIAJ TEMOJ KAJ PROBLEMOJ - kristana vidpunkto

INFERO

Iuj kristanoj malkredas la inferon: ili opinias ke Dio ne estas tiel kruela, kaj ili instigas la eklezion ŝanĝi tiun ĉi punkton de la doktrino. Sed fronte al la tento pretendi ke oni ĉiukaze ricevos eternan savon, la Eklezio havas la devon proklami la tutan Parolon de Dio koncerne la homan respondecon. Jesuo diris ke fine “venos la anĝeloj, kaj apartigos la malbonulojn elinter la justuloj, kaj ĵetos ilin en la fajro-fornon, kie estos plorado kaj dento-grincado” (Mat 13,40-50). Tiuj kaj similaj vortoj de Jesuo estigas demandon.

Kiel harmoniiĝas la eterna infero, malkaŝe deklarita de Jesuo, kun lia kompato kaj mizerikordo?

Ni kutimas kompari la dian juĝon kun la homa juĝo, kie la sankcioj estas eksteraj. Sed la dia leĝo estas interna, intima, spirita: temas pri la leĝo de la Sankta Spirito, la leĝo de amo, kiun Jesuo enskribas en nian konsciencon. La Juĝo de Dio eternigas tion kion ni semas dumvive, ĉu bonan ĉu malbonan. La eterneco evidentigos nur jenon: iuj gravaj pekoj kondukas al memdetruo. La damnito klare vidos la profundan veron pri si mem. Kiom da filistroj vivas fariseece en hipokriteco kaj falsa konscienco, ne surprenante ajnan devon pro amo al Dio? Nur lia juĝo “kiu apartigas la lumon dis de mallumo”, evidentigos la veron.

Povas esti, ke iuj homoj sentos sin faligitaj, kiel la riĉa diboĉulo pri kiu temas la parabolo de Jesuo (Luk 16,19-31). Sed la trompo tute ne devenas de Dio: la pekuloj mem konstruis al si falilon, rifuzante la alvokojn al la amo kaj al la vero, kiujn Kristo adresas al la konscienco per sia evangelio.

“Dio volas la savon de ĉiuj homoj”, skribas sankta Paŭlo (1Tim 2,4). Tio signifas ke Dio tute ne intencas venĝi aŭ pereigi. Sed li donacis al ni la liberecon, kies vetaĵo estas konsterna: ni estas kreitaj por ami Dion. Sed ni povas ami nur pro tio ke ni estas liberaj; sed ni povas tion rifuzi. Tiuokaze Dio tute respektas nian liberecon, tiel ke li ne savos nin kontraŭ nia volo. Kiel diras sankta Aŭgusteno: “Dio, kiu kreis nin sen ni, ne volas savi nin sen ni”.

Malgraŭ tio ke Jesuo akceptis la krucumiĝon por nia amo, ni povas malmoligi niajn korojn per indiferenteco aŭ rifuzo. Sed ĝis la sojlo de morto - kiel por la ‘bona rabisto’ - la brakoj de liaj amo kaj mizerikordo restos tute malfermitaj, kiom ajn ni estus falintaj abismen. La morto estas la momento, en kiu nia eterna sorto fariĝas definitiva kaj senrevena.

La infero estas manko de la amo de Dio, ununura fonto de vera ĝojo. La damnitoj en la infero travivos malesperon konsciante ke ili tute neniam povos atingi tiun plenecon de amo. La simboloj tradicie uzataj por esprimi la inferon, ekzemple abismo, fajroforno, turmentado, plorado kaj dento-grincado, estas parte verdiraj, sed havas ankaŭ limojn, kiel kutime ĉiuj bildoj.

Jesuo diris: “Gardu vin, por ke viajn korojn ne ŝarĝu trosatigo, ebrieco kaj zorgoj pri vivrimedoj, kaj ke tiu tago ne venu al vi neatendite... Viglu kaj preĝu en ĉiu momento...” (Luk  21,34-36). Ne temas pri minacoj, sed pri amoplenaj avertoj, kvazaŭ li dirus: “Memoru, ke vi estas valora por mi, ke via libereco gravas por eterneco, memoru ke malantaŭ ĉiu elekto, ĉiu konkreta faro rilate Dion aŭ vian fraton, malantaŭ ĉiu interna batalado, malantaŭ la akcepto aŭ malakcepto de konvertiĝo, ek de nun vi kontribuas konstrui aŭ detrui vian eternecon”.

Ekzemple, la adulto fontas pli ofte el strebado al seksa volupto ol el malamo kontraŭ Dio. Sed ĝi konsistigas tiel gravan ofendon kontraŭ la Dia parolo kaj kontraŭ la geedza amo, en kiu Dio mem ĉeestas, ke fakte tiu peko konsistigas rompon de la amo al Dio. Se antaŭ la morto okazas nenia konvertiĝo, nenia reveno al la pardono de Dio, tiam tiu adulto povos fariĝi, pro sia graveco, malamo kontraŭ Dio. Fakte Jesuo diris: “Kiom ajn vi faris al unu el ĉi tiuj plej etaj fratoj, tiom vi faris al mi mem”.

Konklude: La timo pri la infero ne konsistigas la kernon de nia kredo. Kaj tamen, forgesi la inferon signifas forgesi la senfinan kaj amoplenan respekton de Dio por la liberaj elektoj de liaj filoj.

Kaj se la timo pri la infero ne povas esti la kerno de la kristanismo, ĝi povas iel ajn esti foje savodona skuo kiu instigas al batalado kontraŭ la tentoj kaj la pekoj.

P. Battista CADEI

.

prezento de ĉi tiu rubriko

 

Al la cxefpagxo de Espero Katolika! Al la komenco!