NUNTEMPAJ RELIGIAJ TEMOJ KAJ PROBLEMOJ - kristana vidpunkto

Prezento de la nova rubriko
La religiaj kredoj kaj konvinkoj koncernas tiun ne perforteblan sanktejon, kiu estas la individua konscienco de ĉiu homa estulo. Aliflanke neniu homo estas izola insulo, kaj la religia vivo formiĝas kaj kreskas nur per transdono de religiaj travivaĵoj. En ĉi tiu rubriko ni penos plenumi ambaŭ menciitajn postulojn: konsciencan liberecon kaj prezenton de kristanaj katolikaj konceptoj rilate plej diversajn religiajn travivaĵojn kaj pensomanierojn.

POR DISTINGI LA KRISTANAN VERON

Koncerne religiajn temojn, tre gravas ĝuste distingi bonajn disde malbonaj elementoj. La unua tasko, kiun ni havas, kiam ni trafas en novan religion aŭ sekton, aŭ eĉ en movadon kiu deklaras sin katolika, estas distingi kion do akcepti kiel bonan, kaj kion pridubi aŭ eĉ rifuzi kiel malkonforman je la kristana kredo. La distingo devas esti ĝusta, for de timema fermiteco kiel ankaŭ de danĝeraj konfuzoj, evitante antaŭjuĝajn kondamnojn aŭ absolvojn, kiel foje bedaŭrinde okazas.

Povas fakte okazi, ke animpaŝtisto akceptas aŭ favoras movadojn, kies kristaneco estas tre dubinda; aliaj male emas vidi diablojn kaj diablaĵojn ĉiuloke, foje eĉ ĉe katolikaj asocioj regule aprobitaj fare de la Eklezio.

Malamika de la ĝusta distingo estas la hodiaŭ reganta relativismo, laŭ kiu ĉio estas relativa: ekzistas multe da veroj, sed nenia certo!

Relativistoj opinias, ke ĉio estas egale vera kaj malvera, tiel ke ĉiu rajtas elekti laŭplaĉe ĉian ajn opinion. Kun nur unu escepto: estas malpermesate opinii kaj diri ke estas laŭkonscienca devo serĉi la Veron, kaj, trovinte ĝin, obei ĝin. Oni estas tolerema kun ĉiuj, sed maltolerema kun la homoj serĉantaj la veron.

Memkompreneble la veron oni ne devas trudi, sed nur proponi. La morala devo obei al la vero devigas nur la konsciencon kiu la veron agnoskis. Konsekvence de la relativismo, ne estas mirinde, ke disvastiĝas plej diversaj religioj kaj sektoj.

Kiuj estas la kriterioj por ĝusta distingo? Ni devas distingi surbaze de la racio kaj de la revelacio, kaj preĝi Dion, ke li sendu al ni sian lumon. En la Psalmo kvara ni legas: «Multaj diradas: Kiu montros al ni bonon? Direktu sur nin la lumon de Via vizaĝo, ho Eternulo!»; kaj sankta Paŭlo admonas: «Kaj ne konformiĝu al ĉi tiu mondo; sed aliformiĝu per renovigado de via menso, por ke vi provu, kio estas la bona kaj aprobinda kaj perfekta volo de Dio» (Rom 12,2).

La parolo de Dio al ni diras ke ne eblas servi samtempe al du diversaj mastroj; ke la kvaliton de arbo oni distingas el la fruktoj, kaj ke tiuj fruktoj  devas koncerni ĉiujn ordonojn de Dio (kp. Jak 2,11). La enhavo de la Biblia vero estas resumita en la Kredoformulo, kies kernaj punktoj estas: Mi kredas en unu Dio, Patro, Filo kaj Sankta Spirito; Jesuo Kristo estas la ununura savanto kaj definitiva revelacianto; mi kredas la Eklezion kaj ties sakramentojn; la releviĝon kaj la estontan vivon.

Kiu devas distingi? Kompreneble ĉiu kristano laŭ sia konscienco. Sed la unuopa kristano ne rajtas vivi individuisme: li devas submeti sin al la kredo kiun la Eklezio gardas ek de 2000 jaroj.

La libro de la Agoj de la Apostoloj rakontas, ke Paŭlo, adiaŭante la respondeculojn de la Eklezio de Efezo, rekomendis jene: «Mi scias, ke post mia foriro eniros inter vi kruelaj lupoj...; kaj eĉ el inter vi mem leviĝos viroj perverse parolantaj, por forlogi post si la disĉiplojn. Tial gardu vin...» (Ago 20,2931).

La Eklezio havas la devon vigli, kaj ni, por ne fali en subjektivismon, devas sekvi kiel kriterion la «apostolan» instruon. Ĝin gardas la Eklezio, kiun la unua letero al Timoteo difinas «eklezio de la vivanta Dio, la kolono kaj bazo de la vero» (1 Tim 3,15).

Fronte al novaj religiaj movadoj, aŭ movadoj kies ne klaras la starpunkto, ĉu ĝi estas katolika, duonkatolika, pseŭdokatolika, la Eklezio havas la devon distingi, kaj eventuale averti la kredantojn. La animpaŝtistoj devas kiel unuaj submeti la novaĵojn al la juĝo de la Eklezio.

La distingo estas tasko de la episkopo en la lokaj problemoj. Kiam la demando estas pli vasta, pri ĝi povas interveni koncilio (episkopara asembleo), la Sankta Seĝo, eventuale pere de la Kongregacio pri la kredo-doktrino. Oni devas distingi la esencajn, nerezigneblajn aspektojn dis de la dubaj kaj diskuteblaj.

P. Battista CADEI

.