PAPO JOHANO LA 23a
REVENIS INTER SIA POPOLO

La Papo, kiu arigis la Koncilion, la Papo kiu etendis sian manon al la dividitaj kristanoj kaj intervenis por eviti la militon inter Usono kaj Sovetunio pro la misiloj en Kubo, revenis inter sian popolon, ĉar la nuna Papo volis ke lia korpo, post beatproklamo, ripozu en la Baziliko, ne plu en la vatikanaj grotoj.

Ĝi estas signo de honoro, rezervita nur al aliaj du Papoj (Inocento la 11a, papo de 1676 ĝis 1689 kaj Pio la 10a, papo de 1903 ĝis 1914), kiu plifaciligas la devotecon de multaj kiuj ĉiujare pilgrimas al lia tombo.

La vizaĝo de Papo Roncalli restis nedifektita 38 jarojn post lia morto kaj ĝi montriĝis kompleta kaj sen la aĉiĝo de la tempopaso al la gapantaj kaj kortuŝitaj okuloj de la vatikanaj ekleziuloj kaj teknikistoj taskitaj pri la konstato de la korpo.

La esploro de la korpo okazis la 16an de januaro, antaŭvide al transporto de la tombo en la Bazilikon.

"Fotodokumentado zorgeme realigita"

Pri ĉiuj operacioj de la tombo-esploro oni realigis oficialan atesto-akton ("raporto pri la laŭkanonjura esploro) en kiu oni legas i.a. ke "zorgoplena fotodokumentado okazis dum ĉiuj fazoj de la operacio".

Frumatene, iom post la 8a, oni komencas per mallonga parolado per kiu kardinalo Noé, ĉefpastro de la vatikana Baziliko, faras spiritan kaj humanan prezenton de la beata Papo Johano"; oni transiras al la operacioj kun la komenco de la malfermo de la marmora sarkofago. La farendaĵoj estas multoblaj ĉar, kune kun la sarkofago, oni devas malfermi tri ĉerkojn el tri diversaj lignoj. "La nefacila forpreno de la multaj kaj rezistopovaj ŝraŭboj kiuj firme sigelis ĉion - oni legas en la raporto koncerne la plej eksteran ĉerkon - igis necesa la tranĉon de tiuj, kiuj alimaniere forigeblaj".

Nur posttagmeze oni atingas la plumban ĉerkon, ankaŭ per la uzo de oksihidra flamo "por malfandi la veldaĵojn". Post tio, eblas vidi "la ĉerkon el cipresa ligno en kiu estas la mortrestaĵoj de la beata Papo".

La interveno de la kuracistoj de la Sankta Seĝo

Je la horo 18a oni venigas la papan ŝtatsekretarion kaj la direktoron de la sanitaraj servoj de Vatikano. Oni preĝas iomete, oni forprenas serion da funebraj drapoj kaj aperas "malpeza silka drapo, ruĝkolora, kiu kovris la korpon de la Papo". Ekleziulo deprenis el la kesto "la plumban ujon kiu entenis la pergamenon de la morto-akto"; oni forprenis ankaŭ la saketojn kun la moneroj eldonitajn dum la papado de Johano la 23a.

Je tiu momento la korpo de la Papo estis videbla, sed la vizaĝon ankoraŭ kovris drapo. Oni vidis la manojn en ruĝaj gantoj kun la papa ringo kaj la krucifikso. Oni forprenis la drapon el la vizaĝo kiu aperas al la ĉeestantoj kiel ĝi estis la tagon de la forpaso, la 3an de junio 1963.

"La vizaĝo de la beatulo - oni legas en la raporto - post liberigo el la drapo kiu kaŝis ĝin, aperis kompleta, kun la buŝo iomete malfermita, kun fizionomio tia ke ĝi tuj rekonigis la konatajn trajtojn de la honorata papo". Silentaj, la ĉeestantoj rigardas la ruĝan papan ĉapon, la papan paliumon kaj, "de la genuoj ĝis la piedoj, kitelon el tre fajna tulo sub kiu travideblas la blanka papa vestaĵo" kaj la "papajn ŝuojn el ruĝa koloro kun orumitaj dekoracioj".

Oni denove preĝas. La sanitaruloj mezuras la korpon de la mortinto: ("1,6 metrojn alta kaj kun ŝultro-larĝeco el 0,60 metrojn") kaj kovras ĝin per ĥemiaĵo kiu bloku la agadon de bakterioj kaj stabiligu la medion de la kesto. Fine, oni denove fermas la keston, atende de la postaj konservo-operacioj.

Ĉiuj ĉeestantoj konservas la sekreton pri tio, kion ili vidis kaj nur du monatojn poste, per gazetara konferenco dum kiu oni prezentas la raporton pri la laŭkanonjura esploro, oni ekscias pri la ega surprizo de tiuj, kiuj vidis, ke la konata vizaĝo de Papo Johano la 23a reaperis nedifektita preskaŭ 38 jarojn post la morto.

Ne miraklo, sed jes, gravega evento.

La 3an de junio 2001 la korpo de Johano la 23a, meze de silento pro meditado interrompita nur de eta aplaŭdo, estis portita procesie tra la Arko de la Sonoriloj sur baldakeno ornamita de flavaj kaj ruĝaj rozoj, puŝita de ok "sediari" (portistoj de la papa seĝo) kaj ok "sampietrini" ("sankt-petranoj": oni nomas tiel la laikajn laboristojn de la baziliko). Antaŭ la Baziliko, dekoraciita de ruĝaj gladioloj, ĝi estis apudigita je la altaro kie Papo Wojtyla celebris la solenan Meson. La korpon de Papo Roncalli oni vestis per la blanka papa vestaĵo el silko; sur la kapon oni metis la "camauro" (mezepokstila ĉapo, kiun Johano la 23a ŝatis), borditan per ermenfelo; sur la manoj kaj sur la vizaĝo estas tavolo de protekto-vakso, kiu tamen igas iom nenatura la aspekton.

Johano Paŭlo la 2a, kiu volis la transporton el la grotoj en la Bazilikon, dum sia prediko, eldiris sian ĝojon, sed ankaŭ li klarigis la signifon de tia rito. "Ĝi estas solena ago de omaĝo por la atesto de sankteco" de Papo Johano, pro lia vivo kaj por ĉio kion li donis al la mondo kaj al la Eklezio, kaj certe ne pro liaj relikvoj. Johano Paŭlo la 2a memorigis tion, kion Papo Johano opiniis pri la relikvoj de papoj kaj sanktuloj: "ili reduktiĝas je malmulto, tamen en ili vibras rememoro pri ili kaj iliaj preĝoj".

Johano Paŭlo la 2a substrekis krome "la tute apartan eklezian sezonon" malfermitan de Johano la 23a per la Koncilio. Dum pli ol du horoj la 40.000 fideluloj ĉeestantaj en placo Sankta Petro partoprenis en la Meso ĝis la fina aplaŭdo, kiam Papo Wojtyla difinas "neforgesebla" sian antaŭulon.

La elekto de la altaro de sankta Hieronimo

La elekto de la loko kie oni starigis la tombon de Papo Johano ŝuldiĝis al ĝia tuja videbleco, ĉar ĝi estas je la fino de la centra navo, dekstre.

La adaptigo de la altaro por la ĉerko de Papo Johano estis farita respektante la antaŭan aranĝon kaj stilon. Oni metis kelkajn elementojn kiuj memorigas la figuron kaj papadon de Johano la 23a. La urno estas entenita en la altaro, protektita de bronza orumita krado. La kvar marmorplatoj bildigas la duan vatikanan koncilion, la vortojn "Ut unum sint" (ke ĉiuj estu unu) eldiritajn de Papo Johano ankaŭ dum agonio kaj la titolojn de la unua kaj de la lasta enciklikoj: "Mater et Magistra", publikigita la 15an de majo 1961 kaj "Pacem in terris", publikigita la 11an de aprilo 1963.

Johano la 23a havas la papan blankan vestaĵon kun ceremonia zono, surhavanta la papan blazonon kaj du grandaj orumitaj kvastoj. Sur la vestaĵo estas valora brodita surpliseto, kiun donacis Johano la 23a al kuriano kaj kiu nun revenis al li. Sur la surpliseto estas la papa brustpelerino el ruĝa veluro, bordita de ermenfelo. Li havas krome novan brust-krucon kaj novan ringon. Lian kapon kovras la "camauro" (kapuĉo) bordita de ermenfelo. La piedoj surhavas blankajn strumpojn kaj ŝuojn el ruĝa sateno kun brodita orumita kruco. La korpo kuŝas sur matraceto kovrita per ruĝa damasko, dum la vizaĝon kovras "subtila protekto-masko, realigita per vakso. Ĝi tre detale paŭsas la trajtojn de la beatulo, reliefigante la fizionomion de la vizaĝo".

Tiel, povos omaĝi al Papo Johano lia devotecaj fideluloj kiuj senĉese alvenas al lia tombo el la tuta mondo.

   Petu senpagan ekzempleron de ĉi tiu revuo al 

klare indikante Vian poŝtan adreson.