Karegaj Gefratoj,
ĉi tiu numero de Espero Katolika estas tute dediĉita al la jubilea Pilgrimo de la Papo al Sankta Lando. Kune kun la detala kroniko pri ĉiuj eventoj, aperas ankaŭ historiaj notoj pri la lokoj kaj personoj menciataj, por helpi la komprenon de la aludataj situacioj. Dum sia vojaĝo la Papo vizitis du internacie agnoskitajn ŝtatojn (Jordanio kaj Israelo) kaj li iris ankaŭ al la Palestinaj Memstaraj Teritorioj, ankoraŭ ne Ŝtato. La esprimo "Sankta Lando" plejofte en la kroniko rilatas al la organizado de la katolika ĥierarkio kaj inkluzivas Cipron, Ĉisjordanion, Jordanion kaj Israelon. Alia temo, sufiĉe komplika, kiun oni retrovos ofte menciata, estas la statuso de la Sanktaj Lokoj, ankoraŭ nun administrataj laŭ la "statu quo", dekreto kiu datiĝas de la Otomana Imperio (jaro 1852). La problemo de la posedo de la Sanktaj Lokoj estis ĉiam okazo de disputoj inter la komunumoj de la tri unudiaj religioj. Komence de la 17a jc., la jam forta lukto inter la bizancaj kaj latinaj komunumoj komencis esti influata de la eventoj de la internacia politiko kaj de la rilatoj inter la Sultano de Instambulo (kiu konsideris la Sanktajn Lokojn proprieto de la ŝtato), la italaj Maristaj Respublikoj (kiuj protektis la latinojn) kaj la Rusa Caro (protektanto de la ortodoksaj Eklezioj). Kelkaj pilgrimlokoj pasis de unu komunumo al alia, foje nur surbaze de la mono pagata al Instambulo. En tiu konfuza situacio, la franciskanoj pagis altan prezon de homaj vivoj kaj proprietoj. En 1850 estis sensukcesa klopodo fare de Francio ĉe la Sultano por solvi la problemon, sed la rusa premo sur la Otomana Imperio instigis Instambulon validigi la dekreton, kiu sankciis la konservon de la situacio kia estis en la pilgrimlokoj je februaro 1852. Ĝi estis, kiel dirite, la "Statu quo" kiu blokis la protestojn de la franciskanoj pro la eksproprietigoj kiujn ili devis suferi dum la jarcentoj. La "Statu Quo" daŭre validas kaj koncernas la situacion de kelkaj pilgrimlokoj.
Carlo Sarandrea

Ankaŭ la silento en li estas atesto
La Papo plenumis sian viziton al Sankta Lando, kiel li deziris: "pilgrimo pure religia, ĉu pro ĝia naturo ĉu pro ĝiaj celoj". La tuta mondo vidis lin iri kun kredo, kun amo kaj kun espero laŭ la paŝoj de Jesuo. Li ne estis sola; li spirite portis kun si la tutan Eklezion.
Vivante dum kelkaj tagoj en la sama domo, mi estis profunde impresita de du aspektoj aparte: 1) la Papo preĝas multe, li serĉas ĉiun momenton por enprofundiĝi en preĝadon. Oni perceptas ke lia maniero esti, agi, paroli estas inspirita kaj motivata de lia intensa kunuleco de vivo kun la Sinjoro. El tio fontas nobleco de animo, atento pri la aliulo, homa havaĵo kiu impresis ankaŭ hebreojn kaj islamanojn. Israela aŭtoritatulo diris al mi: La Papo vere estas ĥarisma; ĉu li parolas ĉu li silentas, li estigas respekton kaj transdonas amemon. 2) ĝis la ekstrema limo de la fizikaj energioj, ĝis suferado, li restas je dispono por la servo al la Eklezio, por akcepto de la aliulo, ĉiam kun iom da persona atento. La ekzemplo de la Papo devigis min al serioza konscienc-ekzameno pri la maniero travivi hodiaŭ la kredon kaj la mision kiel homo, kiel pastro, kiel episkopo.
La Papo kapablis eniri en la domojn kaj en la korojn de israelanoj kaj palestinanoj: de hebreoj, de kristanoj kaj de islamanoj. Li eniris per la bildo de persono eksterordinare bona, kiel homo de Dio, kapabla respekti, kompreni, ami, stimuli. Akceptita kun komencaj hezitiĝoj, li foriris kiel ĉies sincera amiko de ĉiuj. La renoviĝo de la kredo kaj de la kristana atesto, la unueco inter la Eklezioj, la dialogo inter la religioj, la paco inter israelanoj kaj palestinanoj kaj en la regiono, kiel donaco de Dio kaj kuraĝa klopodo de la respondeculoj, estas la valorriĉaj semoj kiujn la Papo semis dum la jubilea pilgrimo. Nur kun la paso de la jaroj oni povos mezuri la rezultojn de ĉi tiu historia vojaĝo kaj konstati la kreskon de la ĵetitaj semoj, en grundo certe kruta kaj maldolĉa.
Mons-ro Pietro Sambi
Apostola Nuncio en Israelo kaj Cipro
Apostola delegito por Jerusalemo kaj Palestino.

Petu senpagan ekzempleron de ĉi tiu revuo al

 
klare indikante Vian poŝtan adreson.