NE OFICIALA TRADUKO EN ESPERANTO

 

"Resurrexi, et adhuc tecum sum. Alleluia! - Mi resurektis, mi estas ĉiam kun vi. Haleluja". Karaj gefratoj, Jesuo krucumita kaj resurektinta ripetas al ni hodiaŭ ĉi tiun ĝojan anoncon: ĝi estas la paska anonco. Ni akceptu ĝin kun intima mirego kaj dankemo!

"Resurrexi et adhuc tecum sum - Mi resurektis kaj mi estas ankoraŭ kaj ĉiam kun vi". Ĉi tiuj vortoj, eltiritaj el malnova versio de Psalmo 138 (v. 18b), resonas komence de la hodiaŭa Sankta Meso. En ili, je la leviĝo de la suno de Pasko, la Eklezio rekonas la voĉon mem de Jesuo kiu, resurektante el la morto, turnas sin al la Patro plenplena de feliĉo kaj amo kaj ekkrias: Patro mia, jem mi! Mi resurektis, mi estas ankoraŭ kun vi kaj tia mi estos por ĉiam; via Spirito neniam forlasis min. Ni tiel povas kompreni en nova maniero ankaŭ aliajn esprimojn de la Psalmo: "Se mi supreniras al la ĉielo, vi estas tie, / se mi malsupreniras en Ŝeol, jen vi. / ... / Eĉ ne la mallumo por vi mallumas, / kaj la nokto lumas kiel la tago; / por vi la mallumo estas kiel lumo" (Psa 138, 8.12). Estas vere: en la solena viglado de Pasko la mallumo fariĝas lumo, la nokto cedas sian lokon al la tago kiu ne konas subiron. La morto kaj resurekto de la enkarniĝinta Dia Vorto estas nesuprebla evento de amo, estas la venko de la Amo kiu liberigis nin el la sklaveco de la peko kaj de la morto. Ĝi ŝanĝis la kuron de la historio, enmetante neforviŝeblan kaj renovigitan sencon kaj valoron en la vivon de la homo.

"Mi resurektis kaj mi estas ankoraŭ kaj ĉiam kun vi". Ĉi tiuj vortoj invitas nin kontempli Kriston resurektintan, resonigante en nia koro lian voĉon. Per sia elaĉeta sinofero Jesuo el Nazareto igis nin adoptaj gefiloj de Dio, tiel ke nun ni povas enŝovi ankaŭ nin en la misteran dialogon inter Li kaj la Patro. Revenas al la menso tio, kion Li iam diris al siaj aŭskultantoj: "Ĉio estas transdonita al mi de mia Patro; neniu konas la Filon krom la Patro, kaj neniu konas la Patron krom la Filo, kaj tiu, al kiu la Filo volas malkaŝi Lin" (Mat 11,27). En ĉi tiu perspektivo, ni eksentas, ke la aserto adresita hodiaŭ de Jesuo resurektinta al la Patro, - "Mi estas ankoraŭ kaj ĉiam kun vi" - koncernas kvazaŭ nerekte ankaŭ nin, "idoj de Dio kaj kunheredantoj de Kristo, se vere ni partoprenas en liaj suferoj por partopreni en lia gloro" (kp Rom 8,17). Danke al la morto kaj resurekto de Kristo, ankaŭ ni hodiaŭ resurektas al nova vivo, kaj kunigante la nian al lia voĉo ni proklamas, ke ni volas resti por ĉiam kun Dio, Patro nia senfine bona kaj kompatema.

Ni eniras tiel en la profundon de la paska mistero. La miriga evento de la resurekto de Jesuo estas esence evento de amo: amo de la Patro, kiu transdonas sian Filon por la savo de la mondo; amo de la Filo kiu sin fordonas al la volo de la Patro por ni ĉiuj; amo de la Spirito kiu revivigas Jesuon el la mortintoj en lia transfiguriĝinta korpo. Kaj plie: amo de la Patro kiu "rebrakumas" la Filon ĉirkaŭvolvante lin en sia gloro; amo de la Filo kiu per la forto de la Spirito reiras al la Patro surmetinte nian transfiguritan homecon. De la hodiaŭa soleno, kiu revivigas al ni la sperton absolutan kaj senkomparan de la resurekto de Jesuo, do venas al ni alvoko, por ke ni konvertiĝu al la Amo; venas al ni invito, vivi rifuzante la malamon kaj la egoismon kaj sekvi obeeme la spurojn de la Ŝafido oferita por nia savo, imiti la Elaĉetanton "mildan kaj korhumilan", kiu estas "ripozo por niaj animoj" (kp Mat 11,29).

Kristanaj gefratoj el ĉiuj mondopartoj, viroj kaj virinoj je animo sincere malfermita al la vero! Neniu fermu sian koron al la ĉiopovo de ĉi tiu amo kiu elaĉetas! Jesuo Kristo mortis kaj resurektis por ĉiuj: Li estas nia espero! Vera espero por ĉiu homa estulo. Hodiaŭ, samkiel Li faris kun siaj disĉiploj en Galileo antaŭ ol reiri al la Patro, Jesuo resurektinta sendas ankaŭ nin ĉien kiel atestantojn pri lia espero kaj certigas nin: Mi estas kun vi ĉiam, ĉiujn tagojn, ĝis la fino de la mondo (kp Mat 28,20). Fiksante la rigardon de la animo al la glorplenaj vundoj de lia transfigurita korpo, ni povas kompreni la sencon kaj la valoron de la sufero, ni povas mildigi la multnombrajn vundojn kiuj daŭre sangomakulas la homaron ankaŭ en niaj tagoj. En liaj glorplenaj vundoj ni rekonas le neforviŝeblajn signojn de la senfina mizerikordo de tiu Dio, pri kiu parolas la profeto: Li estas tiu, kiu sanigas la vundojn de la koroj ŝiritaj, kiu defendas la mizerulojn kaj proklamas la liberecon de la sklavoj, kiu konsolas ĉiujn afliktitojn kaj disdonas al ili oleon de ĝojo anstataŭ funebra vesto, kanton de laŭdo anstataŭ malgaja koro (kp Jes 61,1.2.3). Se kun humila konfido ni alproksimiĝas al Li, ni renkontas en lia rigardo la respondon al la plej profunda sopiro de nia koro: ekkoni Dion kaj starigi kun Li vivigan rilaton, kiu plenigu per sia amo mem nian ekziston kaj interpersonajn kaj sociajn rilatojn. Pro tio la homaro bezonas Kriston: en Li, nia espero, "ni estas savitaj" (kp Rom 8,24).

Kiomfoje la rilatoj inter persono kaj persono, inter grupo kaj grupo, inter popolo kaj popolo, anstataŭ de la amo, estas markitaj de la egoismo, de la maljusteco, de la malamo, de la perforto! Ili estas la vundoj de la homaro, malfermitaj kaj doloraj en ĉiu angulo de la planedo, eĉ se ofte ignorataj kaj kelkfoje intence kaŝitaj; vundoj kiuj ŝiras animojn kaj korojn de sennombraj niaj fratoj kaj fratinoj. Ili atendas esti mildigataj kaj sanigataj de la glorplenaj vundoj de la resurektinta Sinjoro (kp 1 Pet 2,24-25) kaj de la solidareco de tiuj kiuj, laŭ liaj spuroj kaj en lia nomo, starigas gestojn de amo, aktive sindevigas por la justeco kaj disvastigas ĉirkaŭ sin lumoplenajn signojn de espero en la lokoj sangobanitaj de la konfliktoj kaj ĉie kie la digno de la homa persono daŭre estas ofendegata kaj subpremata. La petdeziro estas, ke ĝuste tie multobliĝu la atestoj pri mildeco kaj pardono.

Karaj gefratoj, ni lasu nin esti lumigataj de la brilega lumo de ĉi tiu solena Tago; ni malfermu nin kun sincera konfido al Kristo resurektinta, por ke la renoviga forto de la paska Mistero manifestiĝu en ĉiu el ni, en niaj familioj, en niaj  urboj kaj en niaj Nacioj. Ĝi manifestiĝu en ĉiu mondoparto. Kiel ni povas ne pensi en ĉi tiu momento, aparte, al kelkaj afrikaj regionoj, kiaj Darfuro kaj Somalio, al la turmentita Mezoriento, kaj speciale al la Sankta Lando, al Irako, al Libano, kaj fine al Tibeto, regionoj por kiuj mi kuraĝigas la serĉadon de solvoj kiuj gardu la bonon  kaj la pacon! Ni preĝpetas la plenecon de la paskaj donacoj, per la propeto de Maria kiu, dividinte la suferojn de la pasiono kaj krucumiĝo de sia senkulpa Filo, ankaŭ spertis la neeldireblan ĝojon de lia resurekto. Kuniĝinte al la gloro de Kristo, estu ŝi tiu, kiu protektu kaj gvidu nin sur la vojo de la frata solidareco kaj de la paco. Estas ĉi tiuj miaj paskaj bondeziroj, kiujn mi adresas al vi ĉi tie estantaj kaj al la viroj kaj al la virinoj el ĉiu nacio kaj kontinento al ni kuniĝintaj per radio kaj televido. Bonan Paskon!

(traduko de Antonio De Salvo)

 

ESPERANTISTOJ EN PLACO SANKTA PETRO