MESAĜO
DE LA PAPO URBI et ORBI KRISTNASKON 2007
neoficiala traduko
en esperanto
Sankta tago ekbrilas al ni;
venu,popoloj, kaj adoru la Sinjoron,
ĉar hodiaŭ belega lumo disradiis sur la teron.
(Kristnasko, Meso de la tago, Aklamo al la Evangelio)
Karaj fratoj kaj fratinoj! “Sankta tago ekbrilis por ni”. Tago de granda espero: hodiaŭ naskiĝis la Savanto de la homaro! La naskiĝo de infano alportas kutime lumon de espero al tiuj, kiuj atendas lin emociplenaj. Kiam naskiĝis Jesuo en la groto de Betlehemo, granda lumo aperis sur la tero; granda espero eniris la koron de tiuj, kiuj atendis lin: “lux magna”, prikantas la liturgio de ĉi tiu tago de Kristnasko. Ĝi ne estis “granda” laŭ la maniero de ĉi tiu mondo, ĉar tiuj, kiuj vidis ĝin, unue, estis nur Maria, Jozefo kaj elkaj paŝtistoj, poste la Saĝuloj, la maljuna Simeono, profetino Anna: la elektitoj de Dio. Kaj tamen, en la kaŝiteco kaj en la silento de tiu sankta nokto, eklumis por ĉiu homo brilega kaj neelĉerpebla lumo: venis en la mondon la granda espero kiu alportas feliĉo: “la Parolo fariĝis karno kaj ni vidis ĝian gloronm” (Joh 1.4).
“Dio estas lumo - diras sankta Johano - kaj en Li ne estas mallumo” (1Joh 1,5). En la biblia libro Genezo ni legas, ke kiam komenciĝis la universo “la tero estis senforma kaj dezerta kaj la mallumo estis sur la abismo”. Dio diris: “Estu lumo”. Kaj fariĝis lumo. (Gen 1,2-3). La kreanta parolo de Dio - Dubar, en la hebrea, Logos en la greka - estas Lumo, fonto de vivo. Ĉio estis farita per la Logos kaj sen Li nenio estis farita el ĉio kio ekzistas (Joh 1,3). Jen kial ĉiuj kreitaĵoj estas esence bonaj, kaj havas en si la markon de Dio, fajreton de lia lumo. Tamen, kiam Jesuo naskiĝis el Virgulino Maria, la Lumo mem venis en la mondon: «Dio el Dio, Lumo el Lumo», ni konfesas en la Kredkonfeso. En Jesuo Dio surprenis ĉion, kion Li ne estas, restante tio, kio Li estis: “la ĉiopoveco eniris en infanan korpon sen esti forprenita el la regado de la universo” (kp Aŭgusteno, Serm. 1 pri Kristnasko). Fariĝis homo Tiu kiu estas kreanto de la homo, por alporti al la mondo la pacon, Pro tio, en la nokto de Kristasko, la anĝelaro kantas: “gloro al Dio en la supera alto kaj sur la tero paco inter homoj Difavoro” (Luk 2,14).
“Hodiaŭ brilega lumo malsupreniris en la teron”. La lumo de Kristo alportas pacon. En la Meso de la nokto la eŭkaristia liturgio komenciĝas ĝuste per ĉi tiu kanto. “Hodiaŭ la vera paco descendis por ni el la ĉielo” (Enira Antifono). Eĉ, nur la granda lumo aperinta en Kristo povas donis al la homoj la “veran” pacon: jen kial ĉiu generacio estas vokata akcepti ĝin, akcepti la Dion kiu en Betlehemo fariĝis unu el ni.
Tiu ĉi estas Kristnasko! Evento de la historio kaj de la amo, kiu de pli ol 2000 jaroj pridemandas la virojn kaj virinojn de ĉiu epoko kaj de ĉiu loko. Ĝi estas la sankta tago en kiu brilegas “granda lumo” de Kristo, liveranto de paco! Certe, por rekoni ĝin, por akcepti ĝin necesas kredo, necesas humileco. La humileco de Maria, kiu kredis je la parolo de la Sinjoro kaj kiu adoris kiel unua, kliniĝinte sur la staltrogo, la Frukton de sia sino; la humileco de Jozefo, justulo, kiu havis la kuraĝon de la kredo kaj preferis obei al Dio ol defendi sian reputacion; la humileco de la paŝtistoj, de la malriĉuloj kaj sennomaj paŝtistoj, kiuj akceptis la anoncon de la ĉiela heroldo kaj rapide atingis la groton, kie ili trovis la ĵusnaskitan infanoj, kaj kiuj, mirigitaj, adoris Lin glorante Dion (kp Luk 2,15-20). La malgranduloj, la malriĉaj je spirito: jen la roluloj de Kristnasko, hieraŭ kiel hodiaŭ; la ĉiamaj roluloj de la historio de Dio, la senlacaj konstruantoj de lia Regno de justeco, amo, paco.
En la silento de la nokto de Betlehemo Jesuo naskiĝis kaj Lin akceptis zorgemaj manoj. Kaj nun, en ĉi tiu nia Kristnasko, kiam daŭre eĥas la ĝoja anonco de lia elaĉetanta naskiĝo, kiu pretas malfermi al lili la pordon de sia koro? Viroj kaj virinoj de ĉi tiu nia epoko, ankaŭ al ni Kristo venas por porti la lumon, ankaŭ al ni Li venas por donaci la pacon! Sed kiu malfermas, dum la nokto de la dubo kaj de la necerteco, kun maldorma kaj preĝanta koro? Kiu atendas la aŭroron de la nova tago, tenante lumanta la fajreton de la kredo? Kiu havas tempon por aŭskulti lian parolon kaj lasi sin esti ĉirkaŭvolvita de la allogeco de lia amo? Jes! Por ĉiuj estas lia mesaĝo de paco; al ĉiuj Li venas por proponi Sin mem kiel fidindan esperon de savo.
La lumo de Kristo, kiu venas por lumigi ĉiun homan estulon povu fine brilegi kaj ĝi estu konsolo, por tiuj, kiuj estas en la tenebroj de mizero, maljusteco, milito; por tiuj kiuj ankoraŭ vidas neata sian justan petdeziron havi je sekuran transvivon, sanstaton, edukadon, stabilan laboron, pli plenan partoprenon en la civilaj kaj politikaj respondecoj, trans ĉiu subpremo kaj ŝirmitaj disde situacioj kiuj ofendas la homan dignon. Viktimoj de sangoplenaj armitaj konfliktoj, de terorismo, de ĉiuspecaj perfortaĵoj, kiuj trudas grandegajn suferojn al tutaj loĝantaroj, estas aparte la plej vundeblaj grupoj, la infanoj, la virinoj, la maljunuloj. Dum etnaj, religiaj kaj politikaj streĉitecoj, malstabileco, rivalecoj, kontraŭstaroj, maljustaĵoj kaj diskriminacioj, kiuj ŝiras la internan teksaĵon de multaj Landoj, pliaĉigas la internaciajn rilatojn. Kaj en la mondo pli kaj pli kreskas la nombro da migrantoj, rifuĝintoj, senhejhmuloj ankaŭ pro la oftaj naturaj katastrofoj, postsekvoj de zorgigaj naturmediaj damaĝoj.
En ĉi tiu tago de paco, la penso iras ĉefe tien, kie reeĥas la flagroj de la armiloj: al la martirigitaj teroj de Darfur, de Somalio kaj al la nordo de Demokratia Respubliko Kongolando, al la landlimoj de Eritreo kaj Etiopio, al la tuta Mezoriento, aparte al Irako, al Libano, al Sankta Lando, al Afganistano, al Pakistano kaj Srilando, al la regiono de Balkanoj, kaj al la multaj aliaj krizaj situacioj, ofte bedaŭrinde forgesitaj. Ke la Infano Jesuo alportu mildigon al tiuj kiuj estas elprovataj kaj ke Li verŝu al la respondeculoj de la registaroj la saĝecon kaj la kuraĝon serĉi kaj trovi humanajn, justajn kaj daŭrajn solvojn. Al la soifo je signifo kaj valoro kiun la mondo hodiaŭ sentas, al la serĉo de bonstato kaj paco kiu markas la vivon de la tuta homaro, al la esperoj de la kompatindaj, Kristo, vera Dio kaj vera homo, respondas per sia Naskiĝo. Ne timu la unuopuloj kaj la nacioj rekoni kaj agnoski Lin. Per Li “mirinda lumo” lumigas la horizonton de la homaro; kun Li komenciĝas “sankta tago” kiu ne konas sunsubiron, Ke ĉi tiu Kristnasko estu vere por ĉiuj tago de ĝojo, espero kaj de paco!
“Venu ĉiuj por adori la Sinjoron”. Kun Maria, Josefo kaj la paŝtistoj, kun la Saĝuloj kaj la sennombra aro da humilaj adorantoj de la ĵusnaskita Infano, kiuj dum la jarcentoj akceptis la misteron de Kristnasko, ankaŭ ni, fratoj kaj fratimoj, de ĉiu kontinento, lasu ke la lumo de ĉi tiu tago disvastiĝu ĉien: ke ĝi eniru en niajn korojn, lumu kaj varmigu niajn hejmojn, alportu trankvilon kaj esperon al niaj urboj, donu al la mondo la pacon. Jen mia bondeziro por vi, kiuj aŭskultas min. Bondeziro kiu fariĝas humila kaj fidoplena preĝo al Infano Jesuo, por ke lia lumo forigu ĉiun mallumon el via vivo kaj plenigu vin per amo kaj paco. La Sinjoro, kiu rebriligis en Kristo sian vizaĝon de mizerikordo, plenigu vin per sia ĝojo kaj igu vin mesaĝistoj de lia boneco. Bonan Kristnaskon.
Post la kristnaska mesaĝo la Papo eldiris siajn bondezirojn en 64 lingvoj, inluzive de la novaldonita "guarani', oficiala lingvo de "Paraguay" kaj unu el la lingvoj oficialaj de la "merkosudo" (Merkato Komuna de Sudameriko). En Esperanto: Dibenitan Kristnaskon kaj prosperan novjaron!
Samkiel dum la antaŭaj benoj Urbi et Orbi, Kristnaske kaj Paske, ankaŭ ĉi-foje grupo de esperantistoj ĉeestis en placo sankta Petro por levi alte la panelojn kiuj konsistigis la vorton "Esperanto". La iniciato estis gvidata, kiel tradicie, de la itala samideano Giovanni Conti. La skribon Esperanto ĉi-foje oni povis vidi tri-foje dum la televida elsendo.
