MESAĜO
DE LA PAPO URBI et ORBI KRISTNASKON 2009
neoficiala traduko
en esperanto
Karaj fratoj kaj fratinoj de Romo kaj de la tuta mondo,
kaj vi ĉiuj, viroj kaj virinoj amataj de la Sinjoro!
“Lux fulgebit hodie super nos,
quia natus est nobis Dominus.
“Granda lumo hodiaŭ brilas super ni,
ĉar hodiaŭ naskiĝis al ni la Sinjoro”
(Roma Meslibro, Kristnasko, Meso de la Aŭroro, Enira Antifono).
La liturgio de la Meso de la Aŭroro memorigis al ni ke jam la nokto forpasis, la tago antaŭeniĝis; la lumo kiu elradias el la groto de Betlehemo brilegas super ni.
Tamen, la Biblio kaj la Liturgio ne parolas al ni pri la natura lumo, sed pri lumo alia, speciala, en kelka maniero alcelita kaj orientita al iu “ni”, tiu sama “ni” por kiu la Infano de Betlehemo “naskiĝis”. Ĉi tiu “ni” estas la Eklezio, la granda universala familio de la kredantoj en Kristo, kiuj atendis kun espero la novan naskiĝon de la Savanto kaj hodiaŭ celebras en la mistero la ĉiaman aktualecon de ĉi tiu evento.
Komence, ĉirkaŭ la kripo de Betlehemo, tiu “ni” estis preskaŭ nevidebla je la okuloj de la homoj. Kiel raportas al ni la Evangelio laŭ sankta Luko, ĝi ampleksis, krom Maria kaj Jozefo, malmultajn humilajn paŝtistojn, kiuj alvenis al la groto sciigite de la Anĝeloj. La lumo de la unua Kristnasko estis kvazaŭ fajro ekbruligita en la nokto. Tute ĉirkaŭe estis mallumo, dum en la groto brilegis la vera lumo “kiu lumas al ĉiu homo” (Joh 1,9). Kaj tamen ĉio okazas en la simpleco kaj en la kaŝiteco, laŭ la stilo kun kiu Dio agadas en la tuta historio de la savo. Dio amas ekbriligi malvastajn lumojn, por poste lumigi larĝamplekse. La Vero, samkiel la Amo, kiuj konsistigas ĝian enhavon, ekbrilas tie kie la lumo estas akceptata, kaj poste ĝi disvastiĝas laŭ samcentraj radioj, kvazaŭ pro kontakto, en la korojn kaj en la mensojn de tiuj kiuj, libere sin malfermante al ĝia brilego, fariĝas siavice fontoj de lumo. Estas la historio de la Eklezio kiu komencas sian iradon en la malriĉa groto de Betlehemo, kaj tra la jarcentoj fariĝas Popolo kaj fonto de lumo por la homaro. Ankaŭ hodiaŭ, pere de ĉiuj kiuj iras renkonte al la Infano, Dio ankoraŭ ekbruligas fajrojn en la nokto de la mondo por voki la homojn rekoni en Jesuo la “signon” de lia sava kaj liberiga ĉeesto kaj plivastigi la “ni” de la kredantoj en Kristo al la tuta homaro.
Kie ajn estas iu “ni” kiu akceptas la amon de Dio, tie brilegas la lumo de Kristo, ankaŭ en la plej malfacilaj situacioj. La Eklezio, samkiel la Virgulino Maria, oferdonas al la mondo Jesuon, la Filon, kiun Ŝi mem ricevis donace, kaj kiu venis liberigi la homon el la sklaveco de la peko. Samkiel Maria, la Eklezio ne timas, ĉar tiu Infano estas ĝia forto. Sed ĝi ne tenas Lin por si: ĝi Lin oferdonas al ĉiuj, kiuj Lin serĉas kun koro sincera, al la surteraj humiluloj kaj al la afliktitoj, al la viktimoj de perforto, al ĉiuj kiuj sopiregas la bonon de la paco. Ankaŭ hodiaŭ, por la homa familio profunde markita de serioza krizo ekonomia, sed pli frue morala, kaj de la suferigaj vundoj de militoj kaj malpacoj, laŭ la stilo de la kundivido kaj de la fideleco al la homo, la Eklezio ripetas kun la paŝtistoj: “Ni iru ĝis Betlehemo” (Luk 2,15), tie ni trovos nian esperon.
La “ni” de la Eklezio vivas tie kie Jesuo naskiĝis, en la Sankta Lando, por inviti ĝiajn loĝantojn forlasi ĉian logikon de perforto kaj venĝo, kaj sindevigi kun denova vigleco kaj sindonemo survoje al paca kunekzistado. La “ni” de la Eklezio ĉeestas en la ceteraj Landoj de Meza Oriento. Kiel ne pensi je la turmentata situacio en Irako kaj je tiu malgranda ŝafaro da kristanoj kiu vivas en tiu Regiono? Ĝi kelkfoje trasuferas perfortaĵojn kaj maljustaĵojn, sed ĝi ĉiam strebas doni sian kontribuon al la konstruo de la civila kunvivado kontraŭa al la logiko de la kunpuŝiĝo kaj al la malakcepto de la najbaro. La “ni” de la Eklezio agadas en Srilanko, en la korea Duoninsulo kaj en Filipinoj, samkiel en aliaj aziaj landoj, kiel fermento de repaciĝo kaj paco. En la afrika Kontinento ĝi senĉese levas sian voĉon al Dio per preĝpeti la finon de ĉia trudaĵo en Kongolanda Demokrata Respubliko; ĝi invitas la civitanojn de Gvineo kaj de Niĝerlando al la respekto de la rajtoj de ĉiu persono kaj al la dialogo; al tiuj da Madagaskaro ĝi petas ke ili superu la internajn dividojn kaj sin akceptu reciproke; al ĉiuj ĝi memorigas, ke ili estas vokataj al la espero, malgraŭ la dramoj, la provoj kaj la malfacilaĵoj kiuj daŭre ilin afliktas. En Eŭropo kaj en norda Ameriko, la “ni” de la Eklezio stimulas al superado de la egoisma kaj teknikema pensmaniero, al akcelado de la komuna bono kaj al la respekto je la pli malfortaj personoj, ekde tiuj ankoraŭ ne naskiĝintaj. En Honduro ĝi helpas rekomenci la institucian vojon; en la tuta Latinameriko la “ni” de la Eklezio estas identiga faktoro, pleneco de vero kaj karitato kiun neniu ideologio povas anstataŭi, alvoko al la respekto je la nefordoneblaj rajtoj de ĉiu persono kaj al ĝia tuteca evoluo, anonco pri justeco kaj frateco, fonto de unueco.
Fidela al la ordono de sia Fondinto, la Eklezio estas solidara ku tiuj, kiuj estas trafitaj de naturaj katastrofoj kaj de malriĉeco, ankaŭ en la riĉegaj socioj. Antaŭ la elfuĝo de tiuj kiuj migras el sia lando kaj estas puŝataj malproksimen de la malsato, de la netoleremo aŭ de la media malboniĝo, la Eklezio estas ĉeesto kiu vokas al akceptado. Unuvorte, la Eklezio anoncas ĉie la Evangelion de Kristo malgraŭ la persekutoj, la diskriminacioj, la atakoj kaj la indiferenteco, kelkfoje malamika, kiuj – eĉ – ebligas al ĝi kundividi la sorton de sia Majstro kaj Sinjoro.
Karaj fratoj kaj fratinoj, kia granda donaco partopreni en kunuleco kiu estas por ĉiuj! Ĝi estas la kunuleco de la Plejsankta Triunuo, el kies koro malsupreniris en la mondon la Emanuelo, Jesuo, Dio-kun-ni. Samkiel la paŝtistoj de Betlehemo, ni kontemplu plenaj je miro kaj je dankemo ĉi tiun misteron de amo kaj de lumo! Bonan Kristnaskon al ĉiuj!
(tradukis Antonio De Salvo)
Post la kristnaska mesaĝo la Papo eldiris siajn bondezirojn en 65 lingvoj (ĉi-jare aldoniĝis la kazaĥia).
Post la gvarania sekvis tiu en Esperanto: Dibenitan Kristnaskon kaj prosperan novjaron!
Subtitolado de la itala televido
Esperantistoj en la televida tutmonda elsendo
Samkiel dum la antaŭaj benoj Urbi et Orbi, Kristnaske kaj Paske, ankaŭ ĉi-foje grupo de esperantistoj ĉeestis en placo sankta Petro por levi alte la panelojn kiuj konsistigis la vorton "Esperanto".
NOTO POR REDAKCIOJ:
ONI POVAS LIBERE KOPII ĈI TIUJN FOTOJN. SED BONVOLU MENCII LA FONTON (WWW.IKUE.ORG):
TIO POR RESPEKTO DE LA EGA, HASTA, TEMPORABA LABORO KIUN LA TTT-EJESTRO FARIS,
POR REALIGI KAJ ENRETIGI ILIN JAM 20 MINUTOJN POST LA FOTADO.
Multaj petis informojn pri Esperanto
Giovanni Daminelli, Giovanni Conti, Patrizio Cilli, Jitka Skalicka, Felice Sorosina, Filomena Canzano, Daniela Quartieroni, Enrico Cecchetto, Elio Bonomolo, Ranieri Clerici, Isabel Leòn Fonseca.
NOTO POR REDAKCIOJ:
ONI POVAS LIBERE KOPII ĈI TIUJN FOTOJN. SED BONVOLU MENCII LA FONTON (WWW.IKUE.ORG):
TIO POR RESPEKTO DE LA EGA, HASTA, TEMPORABA LABORO KIUN LA TTT-EJESTRO FARIS,
POR REALIGI KAJ ENRETIGI ILIN JAM 20 MINUTOJN POST LA FOTADO.
